İzahlı lüğət

MÜNKİR

sif. [ər.] 1. köhn. Danan, inkar edən, etiraf etməyən, qəbul etməyən; Allahı inkar edən, dinsiz, kafır. [Divanbəyi:] Mən belə münkir adam görməmişəm. M.F.Axundzadə. □ Münkir olmaq - Allahın varlığını inkar etmək, Allahı danmaq. Kərəmin ömrünü sən verdin zaya; Münkir oldun, üz tutmadın xudaya. “Əsli və Kərəm” .
İslam dininə görə guya ölüləri qəbirdə sorğu-suala tutan iki mələkdən biri (digəri: nəkir).
Öz fikrinizi bildirin
Bu məqaləyə aid şərhlər yazılmayıb. Öz şərhlərinizi göndərmək üçün aşağıdakı bölmədən istifadə edin.!
......
Insert Error: Table './shagird_myusers/spam_checker' is marked as crashed and last (automatic?) repair failed