İzahlı lüğət

BİNƏSİB

sif. [fars. bi... və ər. nəsib] Nəsibsiz, məhrum.
□ Binəsib qoymaq (etmək)
məhrum etmək. Axırda bu fikirlər məni qurulmaqda olan bu gözəl həyatdan binəsib qoyacaqdır. Ə.Vəliyev. Binəsib olmaq - məhrum olmaq. Cami-meyi-eşqdən daim olur binəsib; Olmaya ta aşiqin məşqi ruxidilbəri. Nəbati. Köhnə və yeni kulturadan binəsib olan Aslan bəy, həyatı yalnız əyyaşlıqdan ibarət bilirdi. A.Şaiq.
Öz fikrinizi bildirin
Bu məqaləyə aid şərhlər yazılmayıb. Öz şərhlərinizi göndərmək üçün aşağıdakı bölmədən istifadə edin.!
......
Insert Error: Table './shagird_myusers/spam_checker' is marked as crashed and last (automatic?) repair failed