İzahlı lüğət

QƏLƏBƏ is. [ər.] 1. Qalibiyyət; müharibədə, döyüşdə tam müvəffəqiyyət. Qələbə bayramı. Düşmən üzərində qələbə. Qələbə ilə qayıtmaq. Bir şey uğrunda mübarizədə əldə edilən müvəffəqiyyət, mübarizə nəticəsində bir şeyin tam həyata keçirilməsi. Tam və qəti qələbə. Istehsalat qələbələri. - Qələbə bayrağı qaldırıb yenə; Əmək cəbhəsinin qəhrəmanları. O.Sarıvəlli. // Yarışda, oyunda, mübahisədə və s.-də üstünlük, böyük nailiyyət, müvəffəqiyyət. Futbol oyunu neftçilərin qələbəsi ilə nəticələndi. □ Qələbə qazanmaq (əldə etmək, çalmaq) - qalib gəlmək, üstün gəlmək. [Dilarada] ədalətin, haqqın qələbə çalacağına möhkəm bir etiqad vardı. M.İbrahimov. “Qələbəsindən” şəklində köhn. - üstünlüyündən, çoxluğundan, artıqlığından, şiddətindən, çox olmasından, təsirindən. Münəvvər məcburiyyətin qələbəsindən bozarmış anasının qabağına düşüb getməyi ixtiyar etmişdi. M.S.Ordubadi. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!