İzahlı lüğət

PUÇ sif. 1. İçi xarab olmuş, ləpəsi quruyub yeyilməz hala düşmüş. Puç fındıq (qoz, badam). 2. məc. Boş, heç, fani, axırı olmayan. Ey Vidadi, sənin bu puç dünyada; Nə dərdin var ki, zar-zar ağlarsan? M.P.Vaqif. Həyatın mənası çalışmaqdadır; Əməksiz bir ömür puçdur, saxtadır. R.Rza. □ Puç etmək (eyləmək) - məhv etmək, puça çıxarmaq, heç etmək, heçə çıxarmaq. [Hacı Nuru şair:] Sənin atan usta Rəhman dəllək, ülgüc, bülöv ilə məqul dövlət qazandı, sənsə puç etdin. M.F.Axundzadə. Puç eylədin, övrət, bu gözəl, sadə insanı! M.Ə.Sabir. [Xədicə:] Necə ağlamayım ki, illər ilə bəslədiyim məhəbbəti ruzigarpuç etmək istəyir. N.Nərimanov. Puç olmaq - məhv olmaq, puça çıxmaq, heç olmaq. Amma elə ki, [Əmiraslanın] var-yoxunun hamısı eyş-işrətə qoyulub puç oldu, Gülpərini almaq fikrinə düşdü. S.S.Axundov. [Şahmar:] Mənim arzularım, gör necə puç oldu, kül kimi göyə sovruldu! B.Bayramov. Puça çıxarmaq - b ax puç etmək. Düşmənin məftil hasarını dağıtmaq, puça çıxarmaq vəzifəsini Fərhadın vzvoduna tapşırılmışdı. Ə.Vəliyev. Puça çıxmaq - b ax puç olmaq. Bu il çox yerlərdə quraqlıq keçir və əkinlər Susuzluqdan yanıb puça çıxır... C.Məmmədquluzadə. Şahpərinin ümidi dəpuça çıxdı. B.Bayramov. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!