İzahlı lüğət

NİDA is. [ər.] 1. Hiss, həyəcan bildirən səs. Bu sözləri o, kövrək bir nida ilə deyərkən Tahir söhbətə ara vermək və bir daha dostunun könlünə toxunmamaq istədi. M.Hüseyn. Nisə xala! - deyə nida ucalanda qadın ətrafına baxındı. Mir Cəlal. Səda, səs. Yetir itmamə kim, bu şeri Hatifidən nida gəldi. S.Ə.Şirvani. Sabahın bu ahəngdar musiqisini ordan-burdan ucalan insan bağırtıları, şeypur nidaları pozurdu. M.Rzaquluzadə. məc. Təlaş, iztirab, həyəcan. Zəkinin gözlərində bir sual, Məmmədbağırın da gözlərində bir nida əlaməti vardı. S.Hüseyn. Onun danışığı da sual və nida ilə dolu olacaqdı. Ə.Əbülhəsən. qram. Hiss, həyəcan, arzu və istək və s. ifadə edən, dəyişilməyən nitq hissəsi; məs.: ax! ah! eh! urra! □ Nidaişarəsi - nida cümlələrinin sonunda, həmçinin nida və xitablardan sonra qoyulan durğu işarəsi (!). Sarı üçbucağın üzərində iri bir nida işarəsi görünür. Bu, şofierə xəbərdarlıqdır. Ə.Vəliyev. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!