İzahlı lüğət

İFRİTƏ is. və sif. [ər.] dan. Çox çirkin, bədheybət, bədləkər, kifir (qadın haqqında). Ifritənin biridir. // Araqarışdıran, pislik edən, fitnəkar qadın haqqında. Elə qarı qapını örtcək dəyişilib oldu bir küpəgirən ifritə, cadu. (Nağıl). O ifritə qadının alçaq fitnəsini hamımız başa düşdük. M.Hüseyn. [Yusif:] ..[Səməd] mən istəyirəm bu ifritə [Qaradonlu] sənin qanını qaraltsın. İ.Hüseynov. // Söyüş mənasında. [Padşah:] Yalan danışma, ifritə! Sən bilmirsən, mən bilirəm. Ə.Haqverdiyev. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!