İzahlı lüğət

GÜNAHKAR is. və sif. [fars.] 1. Müqəssir, təqsirkar. Günahkarı cəzalandırmaq. Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu. Aşıq Ələsgər. ..Günahkar muzdur özünün bəd əməlindən peşman olub, istiğfar edə-edə yerindən qalxdı. S.M.Qənizadə. Dini əxlaq normalarını pozan adam. Səbəbkar; bais. [Bəhlul:] ..Mənə aydın idi ki, anamla ayrılmağın əsil günahkarı atam olub. B.Bayramov. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!