İzahlı lüğət

BURUQ1 sif. 1. Burulmuş. Buruq ip. Buruq sap. □ Buruq düşmək - dolaşmaq, dolaşıq düşmək. Buruq salmaq - dolaşdırmaq. // Eşilmiş. Buruq bığ. Burma-burma olan. Qoçun buynuzları buruq olur. // Qıvrım. Buruq saç. k.t. Axtalanmış xayası çıxarılmış. Buruq at. Buruq qoyun. Buruq keçi. buruq-buruqbax buruq1 2-ci mənada. Buruq-buruq saç. - Araba buruq-buruq toz qaldırır. Ə.Əbülhəsən. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!