İzahlı lüğət

VƏHŞƏT is. [ər.] 1. Vəhşilik, mədəniyyətsizlik. [Məşədi bəy:] Yəqin sənin də bacın vəhşilərlə pəncələşməkdən yorulub, özünü yandırıb. Sizdəki vəhşətlərdən xəbərim var. M.Hüseyn. Qorxu, dəhşət. Hamının üzündə vəhşət, iztirab və qorxu əlaməti görünürdü. P.Makulu. □ Vəhşət etmək (eləmək) - qorxmaq, dəhşətə gəlmək. Nə Məcnunam ki, vəhşət eyləyim Leyla cəfasından. S.Ə.Şirvani. // Tənha yerlərdə təklikdə hiss olunan qorxu; vahimə, qarabasma. Vəhşət vermək - dəhşətə salmaq, dəhşətə gətirmək, bağrını yarmaq. Nizə və təbərlərin saplarındakı düşmən sümükləri vəhşət verirdi. Çəmənzəminli. Hüzn, kədər, tənhalıq. [Sitarə:] Əsib badi-xəzan vəhşət düşürtdü səhni-gülzarə. Cabbarlı. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!